Blog 1

Zo, hier ben ik dan eindelijk! Ik Heb geen idee waar ik precies moet starten omdat er al zoveel is gebeurd de afgelopen twee weken. Ik heb nog geen tijd gehad om in een internetcaf'e alle foto's en ervaringen te delen met jullie, dus ik hoop daar nu verandering in te brengen.

Vanaf het moment dat ik vloog naar Bangkok in Thailand (14 januari) ben ik geen enkel moment alleen geweest. In het vliegtuig ontmoette ik een Nederlandse jongen die ook opweg was naar Bangkok (Yke). Vervolgens ontmoette we in de trein van het vliegveld in Bangkok naar het centrum een andere Nederlandse jongen (Thieu). IK had van te voren al een hostel geboekt en Thieu idem, maar Yke vond zonder problemen een goedkoop hostel door gewoon ergens naar binnen te lopen. Hiervan heb ik geleerd en nu ik dit schrijf zit ik weer in Bangkok en heb ik vanochtend hetzelfde gedaan: gewoon naar binnenlopen en kijke welk hostel goedkoop is. Nadat we met z'n drieeen op 15 januari in Bangkok waren gesetteled, ontmoette we nog een andere Nederlander bij het hostel van Thieu. Hij heet Rick. En daarnaast ontmoette we nog drie Amerikaanse broers (Ofek, Thom en Bar), die later meesters in het plannen bleken te zijn.

Bangkok is een erg drukke, hectische stad met veel smog en sekstoerisme. Ik heb een paar ladyboys op straat gespot (mannen die zich heben laten ' ombouwen' tot vrouw, wat erg populair schijnt te zijn in Thailand). Verder zijn de taxi's hier spotgoedkoop: voor een ritje van 10 km betaal je ongeveer 120 baht, wat omgerekend 3,50 euro is. Er rijden ook veel tuctuc's rond maar deze bieden aan om je rond te rijden voor soms wel 10 baht, wat omgerekend 25 eurocent is. Wat we niet wisten is dat ze je dan langs bepaalde winkels rijden waarbij je verwacht wordt binnen een kijkje te nemen en vervolgens iets te kopen. Zo krijgt de tuctucdriver bijvoorbeeld zijn benzinekosten gedekt als hij dit voor elkaar krijgt. We zijn zo een winkel ingelokt waar je maatpakken kunt maken maar hebben ons niet laten intimideren en zijn naar buiten gelopen. Na twee dagen besloten we om uit Bangkok weg te gaan (twee dagen is namelijk lang zat) en vervolgende we onze reis per nachttrein (met bedden!) naar Chiang Mai, wat iets noordelijker in Thailand ligt. VAnuit hier hebben we scooters gehuurd waarmee we vanuit Chiang Mai via de zogenaamde ' Mae Hong Son'-loop naar Pai zijn gereden. Dit betekent dat we vanuit Chiang Mai via Mai Seriang en Mae Hong Son naar Pai zijn gereden. Het is een manier om niet de populaire toeristische route te nemen en meer van de natuur te zien. De loop beslaat in totaal 600 km en bestaat uit meer dan duizend bochten waarbij de weg berg op en afwaards gaat. Vaak zitten er ook gaten in de weg dus we hebben voorzichtig gereden om geen ongelukken te veroorzaken. Je mag met de scooters ook op de snelweg rijden waar ik op een bepaald moment de 105 km/uur heb aangetikt; de scooters zijn dus verassend snel. In de bergen reden we overigens altijd erg zachtjes. Onderweg hebben we ontzettend veel moois gezien: de zogenaamde ' grand canyon' bij Chiang mai waar ik van een hoge rots ben afgesprongen. Deze plek is een verlaten mijn waar nu water inligt en waar zondsondergang erg mooi was. Verder naar Don Inthanon geweest, het hoogste punt van Thailand (2550 meter) en natuurlijk Pai zelf.
Pai is een verfrissend rustig bergdorpje dat wordt bewoond door hippies en waar je 's ochtends in het zonnetje kan ontbijten en mensen van de avond ervoor tegenkomt en herkent. Iedereen is daar heel erg openminded en vriendelijk. Voor mij was dit tot nu toe het hoogtepunt van m'n reis. Omdat we daar ook alle uitstapjes met onze scooters gemaakt hebben (o.a. ook naar Tham Lod Cave, een grot met doodskisten van duizend jaren oud waarbij we vele stijle trappetjes opklommen en we op houten vlotten door het water bij mooie plekken met stalagtieten en stalagnieten uitkwamen. De Amerikaanse broers hebben deze route voor het grootste gedeelte gepland wat erg tof idee bleek te zijn! Het rijden op de scooters langs mooie landschappen met muziek op was zo ontzettend leuk om te doen dat ik nu al zin heb gekregen in Vietnam; daar zal ik vanuit Hanoi naar het zuiden gaan rijden met een motor die ik daar koop en in Ho Chi Min stad weer verkoop. Deze rit bedraagt ongeveer 2000 km..
In Pai zijn we naar een trance-techno feest geweest met hele bijzondere opzwepende muziek en dans en waar een vuurshow werd gegeven. In Pai verbleven we in een bungalow park waar we voor nog geen 3 euro per nacht wisten te verblijven. Buiten onz blokhutten hingen hangmatten waar we in konden liggen in de koelte van de avond. Insmeren met Deet tegen de muggen was overigens wel een pre, al had ik niet heel veel last van de muggen. Ondanks de vele harde hostelbedden \die ik tot nu toe heb gezien heb ik verbazingwekkend weinig last van mijn rug: ik heb geen pijn meer en voel me ook fit. Wel eet je veel straatvoedsel omdat in bijna alle steden om de paar meter kipsat'e stokjes worden verkocht voor 10 baht per stuk. Verder is het eten hier heel lekker, maar Pad Thai komt me inmiddels wel een beetje m'n keel uit waardoor ik laatst toch maar aan de pasta en burgers ben gegaan.

Inmiddels is de groep uit elkaar wat betekent dat van alle 9 mensen ik sinds vanacht helemaal alleen ben: ik heb na een paar dagen Chiang Mai de nachtbus (dit keer zonder bedden, bijna geen oog dichtgedaan) genomen naar Bangkok om vanuit daar naar mijn volgende bestemming te vliegen: Myanmar! Een vliegticket vanuit Bangkok was goedkoper (60 euro) dan vanuit Chiang Mai (120 euro) en de bus kostte ook een prikkie. Vandaag heb ik in Bangkok bij de ambassade van Muyanmar een visum aangevraagd die ik dezelfde dag al kreeg omdat ik morgen al naar Yangon (hoofdstad van Myanmar) vlieg. In de nachtbus overigens twee Nederlandse meisjes ontmoet en vanmiddag een Duitse jongen die ook naar Myanmar gaat bij de ambassade, dus je ziet dat ik zo bijna nooit alleen reis. Morgen vlieg ik echter wel alleen, dus heb alvast een hostel geboekt omdat die schaars zijn in Myanmar. Het land heeft pas sinds 2012 volledig de grenzen opengegooid voor toeristen en er moet van te voren gewisseld worden voor de lokale Kyat met Amerikaanse Dollars. Deze dollars mogen net gekreukeld of vies zijn, anders worden ze niet geaccepteerd. Op dit moment is het 35 graden in Bangkok en dit zal in Myanmar niet anders zijn. Myanmar schijnt erg duur te zijn en heeft nog weinig hostel waardoor snel boeken een must is. Daarnaast is wifi erg schaars dus mocht ik komende weken niets van me laten horen, dan weten jullie hoe dit komt. Het land schijnt erg bijzonder te zijn omdat het nog niet door toerisme is aangetast en het wordt gezien als ' verborgen parel' in Zuid-Oost Azie. Ik ben erg benieuwd en heb nog weing gepland, dus we zullen het gaan zien! Mijn kleren wassen doe ik bij lokale shops die 30 baht/kg vragen voor wassen drogen en strijken, ideaal dus! Ik heb momenteel weinig besef van tijd en leef erg van dag tot dag, en dat bevalt tot nu toe prima.

Heel veel groetjes aan iedereen in het koude kikkerlandje en tot snel! Ik weet niet of de gemaakte selectie foto's doorkomen, maar anders volgen er binnenkort meer!

Boris